زبانحال حضرت رقیه سلام‌الله‌علیها با سر مطهر پدر
بر روی نیزه نشـسـتی پا به پایت آمدم دخترت را می‌زدند و در هـوایت آمدم گاه از پیشِ دو چشمانم چرا گم می‌شدی؟ گـاه در بـازارهـا پـشـتِ صـدایت آمدم صوتِ قرآنت نجاتم داده در شهرِ شلوغ گـم شـده بــودم بـا شـوقِ نـوایـت آمـدم خاطراتِ کوفه و شامِ بلا پشتم شکست جان به لب بودم وَلیکن پابه پایت آمدم با تهِ نیـزه کـتک خوردم بریدم ای پدر مرهمی…که در پی درد و دوایت آمدم از همان بالای نیزه یک نگاهی کن به من هیچ می‌دانی به عشـقِ چـشم‌هایت آمدم زلف هایت را پریشان کرده است بادِ صبا مـو پـریـشانم که بابا جـان فـدایت آمدم نامِ تو بردن عجب جرمی‌ست ای نورِ دو عین نـامِ تو گـفـتـم کـبـود و بـی‌نـوایت آمدم |